Plezierige dagen van vroeger

Robert Vandelanoote aan Alix Vandamme

Op 9 augustus 1916 schrijft hij:

" Beste vriendin,
Na dikwijls gedacht te hebben aan u als oude kennisse en gepeins te hebben waar zou dat braaf en geestig meiske nu zitten waarmee we zo dikwijls geklapt en gelachen hebben als we op ons beminde Beselaere waren en zoveel geestige en plezierige dagen beleefd hebben en nu ongelukkig overal rond gespreid zijn.

Ik heb uw adres ontvangen van Henri Bouckaert en was de eerste maal dat ik hem zag sinds den oorlog. Alzo geef ik mij de stoutigheid van u te schrijven hetgeen ik denk u aangenaam te zijn.

Zeggen dat ik al in zoveel plaatsen geweest ben waar het zo gevaarlijk was en toch ben ik er nog altijd. Ik ben ook al geblesseerd geweest maar ik ben nu wederom meer dan een jaar op het front. Het is daar dat Elie Soete dood geschoten is, de ongelukkigaard.

Waar is de tijd dat ik een goeden avond is komen zeggen in de "Sleerin" waar gij ook was. Maar waar is Odiel en Adeline ? Ik ben over een maand of zes bij Achille Lapere geweest en zij waren ook nog in volle gezondheid.

Op 11 september schrijft hij:

" Beste vriendin,
Gij zegt dat uw zus Martha in het Fransche gebleven is bij den Duits. Ik heb ook twee broers, dat gij goed kent Henri en Georges, die bij de Duitsche zijn. Wij ontvangen nooit geen nieuws van hen. 't Is te hopen dat het nog altijd goed gaat met hen. Vader en moeder en Jeanneke zijn in Tréport en stellen het goed. Zij zijn in dezelfde stad van de burgemeester en Silveer Durnez.

Ja Alix, wij zijn ongelukkige menschen, alles kapot geschoten en vele achtergelaten. Niets aan te doen als we maar gezond naar huis mogen gaan, maar nog wat courage.

Ik zou nog iets vergeten. Weet gij dat Richard Durnez weg is om te gaan trouwen naar Honfleur. Hij zal zich zeker smijten, daar voor een dag of twaalf bij dat jong vrouwke. 'k Zou in zijn plaats willen zijn want hier is niets te verkrijgen; Voor ons is het nog erger dan de prisonnier.

Nu Alix, moest het zijn dat gij zou trouwen op het onverwachts. Zeg het mij nietwaar.
Uw vriend
 Vandelannoote Robert.

Mijn broeder is dood geschoten naast mij in den tranché

Gebroedes Van Raemdonck

Op 17 september 1915 schrijft  Albert Verbeke uit Geluwe deze melding dat ons doet denken aan de gebroeders Van Raemdonck.


 " Nichte Alix,

Daar ik vandaag uw adres gekregen heb van mijn maat Cyriel Capon kan ik u enige  woorden sturen.
Ik ben nu piot en heb al veel al veel afgezien binst den oorlog. Maar waar ik nu ben is het goed. Ik ben nu in het depot Convalescences in Pourville lez Dieppe in een schoon kasteel en het is daar goed maar het was toch beter thuis.

Nu Alix, ik weet niet als gij het al weet dat mijn broeder Kamiel dood is. Hij is dood geschoten in de meimaand nevens mij. Dat was heel triestig voor mij maar ik kon er niet aan doen. Hij was met de slag dood.

En dan een maand later ben ik geblesseerd geweest aan mijn voet en het is nu het derde hospitaal waar ik ben en kan nog maar slecht gaan.

Nu Alix, er zijn daar nog kennissen waar ik ben.                                                                  Het zijn Odile Talpe en Jules Debeuf. Ik ben ook dikwijls bij Victor en Remi Verschaeve. Zij zijn ook soldaat en zijn maar een half uur van waar ik ben. En vier uur vandaar woont Robert Myttenaere en Karel Cappon.

Nu nichte Alix, het zou allichte mogen gedaan zijn met dien langdurige oorlog, ik ben het al lang moe maar er komt nooit geen verandering. Doet de complimenten aan uw ouders en al de kennissen van ons dorpke.

Albert Verbeke.

Nota:

Camiel Cyriel Verbeke, vrijwilliger nr./101/60571 - 1elinie reg.4e cie/IV bon is gesneuveld op 26 mei 1915 te Kaaskerke

Zijn broer Albert is overleden op 9 sept 1918 in het hospitaal Cabour te Adinkerke ten gevolge van longontsteking