TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

woensdag 25 september 2019

Mijn broeder is dood geschoten naast mij in den tranché


Gebroedes Van Raemdonck

Op 17 september 1915 schrijft  Albert Verbeke uit Geluwe deze melding dat ons doet denken aan de gebroeders Van Raemdonck.


 " Nichte Alix,

Daar ik vandaag uw adres gekregen heb van mijn maat Cyriel Capon kan ik u enige  woorden sturen.
Ik ben nu piot en heb al veel al veel afgezien binst den oorlog. Maar waar ik nu ben is het goed. Ik ben nu in het depot Convalescences in Pourville lez Dieppe in een schoon kasteel en het is daar goed maar het was toch beter thuis.

Nu Alix, ik weet niet als gij het al weet dat mijn broeder Kamiel dood is. Hij is dood geschoten in de meimaand nevens mij. Dat was heel triestig voor mij maar ik kon er niet aan doen. Hij was met de slag dood.

 En dan een maand later ben ik geblesseerd geweest aan mijn voet en het is nu het derde hospitaal waar ik ben en kan nog maar slecht gaan.

Nu Alix, er zijn daar nog kennissen waar ik ben.                                                                  Het zijn Odile Talpe en Jules Debeuf. Ik ben ook dikwijls bij Victor en Remi Verschaeve. Zij zijn ook soldaat en zijn maar een half uur van waar ik ben. En vier uur vandaar woont Robert Myttenaere en Karel Cappon.

Nu nichte Alix, het zou allichte mogen gedaan zijn met dien langdurige oorlog, ik ben het al lang moe maar er komt nooit geen verandering. Doet de complimenten aan uw ouders en al de kennissen van ons dorpke.

Albert Verbeke.

Nota:
Camiel Cyriel Verbeke, vrijwilliger nr./101/60571 - 1elinie reg.4e cie/IV bon is gesneuveld op 26 mei 1915 te Kaaskerke
Zijn broer Albert is overleden op 9 sept 1918 in het hospitaal Cabour te Adinkerke ten gevolge van longontsteking 
on

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)