Thuis waren we kasteelheren en nu moeten we slaven voor dien Duitsen dikkop

Nieuwjaarbrief 1918 van Odile Lemaire op brief^papier waar hij werkt.

St. Omer 23 november 1915

Ik ben nog altijd voort in de brouwerij en stel het zeer wel, niet te min het begint winter te worden en dat brouwersknecht is dan eenen deerlijke stiel. Is maar wat ge wilt als we thuis waren we hadden beter leven dan de kasteelheren en nu slaven we voor lange jaren. En al door dien grooten Duitschen dikkop. En voor mij daar niet veel aan denken en goede courage hebben.

Coumont 21 sept 1916 Maria Vanmeenen schrijft

" Ik ben nu voor drie weeken in het werk om hout in stukken te zagen met nog een anderte belgsche vrouw "

7 juli 1917 Maisons Lafitte,

Beste vriendinne,  We zijn alle vier in dezelfde fabriek. Wij moeten vormen voor obussen maken. Ik en Germaine hebben het lastig maar teegen dat het noene is hebben wij gedaan met werken en wij hebben dan 10fr. verdient. Ik hebbe nog nooit zulk geld verdient gelijk nu. Maar hadde gij mij moeste zien binst de voornoene gij zouwde mij niet kennen dat ik zoo vuil en zwart ben.

Maisons Lafitte 28 juli 1917

Lieve vriendinne, Wij zijn verhanderd van werk en hier al in het werk van seeder 14 dagen. Vader is in de Coras fabriek tegen de duere  aan 7.40 fr per dag van 's morgens ten 6 uren tot 'savont om 7 uren. 

En ik en mijne twee zusters werken een ure verder in de telephon fabriek aan 4.5 fr. per dag en niet lastig van  's morgens te beginnen ten 7 uren tot 's avont om 7 uren en wij betalen 30 centiemen voor den tram voor gaan en keeren en we zijn kontent van ons werk. 

Waar wij werken het is al om in de tranchées. Den eersten dag dat wij daarin waren wij wisten niet meer waar wij stonden van 't zeer in ons hooft van het geruchte van de machinen maar wij horen het niet meer.           

In de fabriek er werken er meer dan drie duizend menschen en van alle geslacht, Belgen, Fransche, Engelsche en van Spanje. maar meest Belgen. Wij hooren niet anders of Vlaamsch spreeken.                                                                                                                   De minste dagloon voor het mannenvolk is 7 fr. per dag en de meesten deel hebben 10 fr.per dag.

Villers 16 maart 1917

Ik moet u nog het droevig nieuws meedelen van mijn broeder Cyrille waarvan gijder ons adres gehad heeft. Hij werkt in ene fabriek en is zoo verbrand dat hij in zoo een slegte staat is dat zij het niet durven zeggen.

Le Vaudreuil 4 november 1917

Ook mag ik niet vergeten te schrijven dat Cyrille Vermondt en geheel zijn famillie over 1maand half  naar Louviers komen wonen zijn ( eene uur van hier).                                    Zij werken allen in de fabriek en verdienen wel geld. Cyrille is toch zoo lelijk van het ongeluk die hem overkomen is in de Midi. Hij heeft maar een oog meer en zal nooit geen lastig werk meer kunnen doen.. Hij trekt 400 fr. 's jaars van de assurance zoolang hij leeft

12 augustus 1917

Theofiel is bij Marie Vervaecke geweest en zij moeten weg van Krombeke. En de vrouw van Jules Dewulf is zo vermagerd dat men haar niet meer zou kennen en Madeleine en Emelie gaan wasschen in het hospitaal