TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

woensdag 3 maart 2021

" Het zou alligte mogen gedaan zijn met diene langdurige oorlog "

In de hoop hun streek vlug te zullen terugzien drukken de briefschrijvers reeds van in het begin dat de oorlog snel zou gedaan zijn.

 "Voor de vluchtelingen duurde de oorlog veel langer dan verwacht. Er was een berg hoop nodig om vol te  houden om te geloven dat de eindzegepraal die van jaar tot jaar verschoven werd en  op het nippertje bijna ontsnapte.                                                                                Zo dikwijls heeft men de vluchteling het einde voorspiegeld maar hij kwam telkens bedrogen uit. 

Uit brieven die met nieuwjaar geschreven werden kwam onveranderlijk één zin naar voren  " Mogen we dit jaar het einde van de oorlog zien."                                                                                                                                            

Op 30 april 1914 schreef Theofiel Vanmeenen

" Ik heb een brief ontvangen van Cyriel Soenen en hij zegt dat er zoveel Russensche soldaten zullen toekomen en dat er al veel toegekomen zijn van Oostralie en ook veel Canadeezen. Als men dat al hoord men zouw pijnzen dat de wereld ten einde is.                                                                                                                                                Het is maar gelijk gij zegt wien hadde het eens gedacht als zij alleen binnen geroepen waren, wij mochten wel denken dat zij in vier(?) gingen weeder zijn, het zal vier jaar zijn voor dezen die nog leven want hier zal het eindigen, het zullen nog veel menschen hun leven verliezen."

 Uit Abele schreef op 3 februari 1915  Odile Lamaire

" Dien schrikkelijke oorlog die zoovele arme slachtoffers komt te maken, verhopende beste vrienden, dat u allen in goede gezondheid bevindt en met de beste courage bezielt zijt drukken wij u allen de hand van verre met de goede hoop malkaar wellicht op onze streek te zullen weder zien en beste vrienden zullen blijven gelijk wij altijd geweest hebben."

 Pourville 17 september 1915 Albert Verbeke

" Het zou alligte mogen gedaan zijn met diene langdurige oorlog want ik ben het al lang moe maar het komt nooit geen verandering ".                                                                                    

 Oktober 1916  Maria Vanmeenen

" Wanneer gaan wij ons huis weeder zien en zijn gelijk van voor den oorlog niet waar. Zij zullen maar staan van oorlogen als de menschen al dood zijn. Ze zeggen dat den oorlog nog gemakkelijk twee jaren kan duren zo moeten wij nog op ons huis niet peizen, ik geloof dat wij op het leste van de wereld  zijn?   ".                                                                                   

 Maria Vanmeenen 11 nov. 1916

" Ik ben curieus als het daar ook zo stijf gevrozen heeft. De menschen alhier hebben 13 weken niet kunnen werken. Het is nogal triestig als het zo koud is zonder een stoof. Het ware te wenschen dat we te naaste jaren weer in ons vaderland zijn om een keer malkander ons lief en leed te vertellen Wij kunnen het op geen papier schrijven welke wrede dingen het zijn in dat Frankrijk ".

  Augustus 1916 Cyriel Vermont

" Ik geloof, mijn ziele,  dat den oorlog nog in de eerste vijf jaar niet zal gedaan zijn. ".                            

21 april 1917 Gerard Bogaert

 " Als ik zal komen zal den oorlog misschien al gedaan zijn. Hij kan toch niet blijven duren.".

Uit den  tranchée  28.02.1917

" Beminde nicht ik hoop dat het met u allen nog goed is anders zou het mij veel verdriet doen. Surtout nu dat den oorlog bijna gedaan is  en dat wij allicht zullen mogen were keren naar ons land en dat wij al te gaar eens kunnen ons goed vermaken.                            Ze zeggen dat den oorlog bijna gedaan is maar ik weet dat ook niet maar ze zeggen dat hij alleszins van deze zomer  zal gedaan zijn. Het is te hopen dat het mag waar zijn.       

 

Tranchée  28.02.1917

“ Voor den oorlog deden wij de haantjes de sporen aan voort te vechten en nu hebben wij ze aan voor de Keizer den kop af te trekken.                                                                              Voor mij  is het beste daarop niet veel te peizen en denken dat den oorlog wellicht zal gedaan zijn en zullen weederom middel vinden om terug naar Belgie te keeren en ons naastbestaanden te vinden die  jammerlijk zoo lang van ons gescheiden zijn.Remi van nonkels 24 november 1917

 Front den 20 januari 1918 Leon Hosdez

Jonkvrouw Alice, Bang was onze nacht in het verleden, donker schijnt nog de toekomst maar geheel in de verte schittert een lichtend punt, een lichtje dat weldra grote zal worden en zich weldra in een blinkende zon zal ontboezemen. Het is de zon van oneindige vreugde die zich aankondigt


 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten