TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

vrijdag 8 maart 2019

Hoop en vertwijfeling op vrede

“ Hopen dat binst den loop van dit jaar wij den vrede zouden zien aankomen “


  Ik heb een brief ontvangen van Cyriel Soenen en hij zegt dat er zoveel Russensche soldaten zullen toekomen en dat er al veel toegekomen zijn van Oostralie en ook veel Canadeezen. Als men dat al hoord men zouw pijzen dat de wereld ten einde is. Het is maar gelijk gij zegt wien hadde het eens gedacht als zij alleen binnen geroepen waren, wij mochten wel denken dat zij in vier gingen weeder zijn, het zal vier jaar zijn voor dezen die nog leven want hier zal het eindigen, het zullen nog veel menschen hun leven verliezen.
30 april 1914 Theofiel Vanmeenen


Dien schrikkelijke oorlog die zoovele arme slachtoffers komt te maken, verhopende
beste vrienden,dat u allen in goede gezondheid bevindt en met de beste courage bezielt zijt
drukken wij u allen de hand van verre met de goede hoop malkaar wellicht op onze streek
te zullen weder zien en beste vrienden zullen blijven gelijk wij altijd geweest hebben.
Abele 3 februari 1915 Odile


Het zou alligte mogen gedaan zijn met diene langdurige oorlog want ik ben het al lang moe maar
het komt nooit geen verandering;  
  Pourville 17 september 1915 Albert Verbeke


Ik wens hulder allen een zalig nieuwjaar en dat we van dees jaar mogen weer keren naar onze
streke. Ik wens u ook ene schoone trouw en een fermen man binst het jaar.
Maria Vanmeenen januari. 1916


Wanneer gaan wij ons huis weeder zien en zijn gelijk van voor den oorlog niet waar. Zij zullen
maar staan van oorlogen als de menschen al dood zijn. Zer zeggen dat den oorlog nog gemakkelijk
twee jaren kan duren zo moeten wij nog iop ons huis niet peizen, ik geloof dat wij op het leste van
de wereld zijn.                                                                                                              
   Oktober 1916  Maria Vanmeenen

Nichte Alix,

De koplementen aan uw Vader en Moeder binnen weinige jaaren zijn wuij weer op den
Meulenhoek
Front 22 november 1916 Albert Verbeke


Ik ben curieus als het daar ook zo stijf gevrozen heeft. De menschen alhier hebben 13 weken niet
kunnen werken. Het is nogal triestig als het zo koud is zonder een stoof. Het ware te wenschen dat
we te naaste jaren weer in ons vaderland zijn om een keer malkander ons lief en leed te vertellen
Wij kunnen het op geen papier schrijven welke wrede dingen het zijn in dat Frankrijk     
 Maria Vanmeenen 11 nov. 1916


Ik geloof, mijn ziele,  dat den oorlog nog in de eerste vijf jaar zal gedaan zijn.    
 Augustus 1916 Cyriel Vermont


Als ik zal komen zal den oorlog misschien al gedaan zijn. Hij kan toch niet blijven duren.
21 april 1917 Gerard Bogaert

Tranchée  28.02.1917

Beminde nicht ik hoop dat het met u allen nog goed is anders zou het mij veel verdriet doen.
Surtout nu dat den oorlog bijna gedaan is  en dat wij allicht zullen mogen were keren
naar ons land en dat wij al te gaar eens kunnen ons goed vermaken. Ze zeggen dat den oorlog
bijna gedaan is maar ik weet dat ook niet maar ze zeggen dat hij alleszins van deze zomer  zal
gedaan zijn. Het is te hopen dat het mag waar zijn.

Remi van nonkels schrijft ook.  Hij zegt “ Voor den oorlog deden wij de haantjes de sporen aan voort te vechten en nu hebben wij ze

aan voor de Keizer den kop af te trekken. Voor mij  is het beste daarop niet veel te peizen en denken dat den oorlog wellicht zal gedaan zijn en zullen weederom middel vinden om terug
naar Belgie te keeren en ons naastbestaanden te vinden die  jammerlijk zoo lang van ons gescheiden zijn.
24 november 1917 Odiel Lameire


Front den 20 januari 1918
Jonkvrouw Alice,
Met de vernieuwing van het jaar neem ik de gelegenheid te baat mij tot u te wenden teneind u
en geheel uw familie mijne beste wenschen van gezondheid en geluk voor het jaar 1918 aan te
bieden.Mogen wij hopen dat binst den loop van dit jaar wij den vrede zouden zien aankomen
Nemen wij moed jonkvrouw. Bang was onze nacht in het verleden, donker schijnt nog de toekomst
maar geheel in de verte schittert een lichtend punt, een lichtje dat weldra grote zal worden en zich
weldra in een blinkende zon zal ontboezemen. Het is de zon van oneindige vreugde die zich
aankondigt


Leon Hosdez

Geen opmerkingen:

Een reactie posten