In meer dan 200 brieven schrijven vluchtelingen en soldaten uit Geluwe en Beselare naar Alix Vandamme, 20 jaar en oudste dochter van Jules Vandamme over hun ervaring met de wrede oorlog. Meer dan honderd jaar geleden, toen er nog geen mailbox of digitale correspondentie bestond waren er de brieven als haast dagelijkse ervaringsuitwisseling tussen generaties, families, vrienden. Soms liggen die vergeelde brieven jarenlang tot een eeuw in een stoffige verhuisdoos wachtend op een lezer.
TER INLEIDING
Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.
Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.
De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .
Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com
woensdag 2 oktober 2019
Geluwe ligt vol duitse lijken en tranchés.
"Lieve vriendinne,
Wij hebben voor acht dagen een brief ontvangen van Petrus Coene en hij schrijft ons dat er daar een man toegekomen is uit België die negen maanden tranchés gemaakt heeft voor den Duits en hij is weg gevlucht al Holland en toegekomen in het Frankrijk.
Hij heeft altijd tranchés gemaakt van Geluveld naar de Koelenberg en vandaar naar Geluwe, Dadizele en Menen.
Hij zegt dat waar de hofstede staat van Jules Soenen er maar de keuken die afgeschoten is maar in de weide achter het hof ligt het vol begraven met Duitse lijken. En al het vlas en de tabak hebben ze meegenomen in de tranchés.
Als wij gaan weer keren zullen wij ons niet meer herkennen, zegt die man. Al de wegen en straten zijn veranderd en de tram loopt nog tot aan de Koelenberg. Al de huizen en bossen zijn al plat geschoten van Ieper tot Dadizele.
Alix, wij kunnen peinzen wat wij nogal zullen vinden als wij wederkeren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten