TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

maandag 11 februari 2019

Brief van soldaat piot nonkel Albert Verbeke

Nonkel Albert Verbeke uit Pourville

( 17.09.1915)
Nicht Alix, ik ben nu piot en ik heb al veel afgezien binst den oorlog maar waar ik nu ben is het goed. Ik ben nu in Pourville bij Dieppe. Met mijn broer gaat het ook nog altijd goed
Gij zegt ook dat ik niet veel moet peinzen op Marie. Ik peinze er niet veel op maar toch alle dagen ne keer en dat als ik geen soldaat had moeten zijn , ik al een jaar getrouwd was. Theofiel en Kamiel Penet zijn ook in Frankrijk. Ze zijn maar twee uren van mijn vader volgens dat mijn moeder schrijft. Theofiel is geen zoveel meer ziek daar de tabak te dier is.
Ik sluit mijn brief met mijn hand te drukken van verre en misschien zal het later weer van dichtbij zij. (

25.09.1915)

Nichte Alix,
ik zal u iets vragen als het kan zijn. Ik mag in congé gaan naar mijn huis maar ik weet nog niet wanneer en er is hier een bij mij die zou geerne meekomen naar mijn huis maar moet een certificaat hebben voor in congé te gaan. Ik heb een van mijn huis en moeste die mensch er een hebben van u, ge zou mij en hem daarmee een groot plezier doen. Hij zou ook mogen meekomen naar mijn huis en dan in het weerkeren zouden wij dan ne keer naar uw huis komen.
Nu, Alix dat is een briefke van den burgemeester dat men moet hebben dat er daar op die parochie familie of kennisse woont. Ge zoudt maar moeten vragen aan uw vader als hij dat zou willen doen voor mij. Ik zou liever met mijne maat komen dan alleen. dat is voor Jules Deman van Wervik. Hij heeft nog gewerkt bij mij aan de Leie  

Alix, het spijt mij zo lang gewacht te hebben van naar ulder te schrijven maar als ik weggegaan ben uit het hospitaal naar het front heb ik uw adres verloren. Alsd het is dat gij nog op dezelfde plaats woont zult gijder mijne brief ontvangen. Met mijne broeder Joseph gaat het nog altijd goed en in mijn huis ook.Ik heb al eens in congé geweest en peinze van in het korte nog eens te gaan. Het is alweer bijna en hij is ook geblesseerd geweest en heeft geen familie hier in Frankrijk. Nu Alix, zegt tegen uw vader als hij naar den burgemeester gaat dat hij moet zeggen dat Jules Deman familie van hem is.
Alix, ik heb een brief ontvangen van mijn broeder Joseph. Hij schrijft dat hij bij Reintje geweest is in Watou en dat het nog altijd gelijk is met den oorlog.(09.11.1915)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten