TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

dinsdag 19 februari 2019

Zoeken en gissen waar Martha is

Tijd van zoeken en gissen.

Zus Martha was bij het uitbreken van de oorlog te werk gesteld als dienstmeid in Tourcoing bij een industriële familie: Delannoy – Maresceaux, Rue du Boulogne 33. Zij was niet mee met haar familie op de vlucht en gans de tijd is men in het ongewisse gebleven waar zij was. Wellicht is zij met wie zij in dienst was op de vlucht geweest of verbleef op een ander adres in het bezette Frankrijk waardoor  de correspondentie haar niet bereikte.

Op 14 juni 1914 schrijft Theopfiel Vanmeenen hoe men via een adres in Holland moet trachten Martha te schrijven.:                                                                                                                                “ Ziehier hoe dat gij moet schrijven. Steek uwen brief in een enveloppe niet te groot en schrijft daarop het adres voor wie hij bestemd is, niets meer. Steek daarna alles in een tweede anveloppe waar een tember op moet aan het volgend adres: Mijnheer C.A. Sparreboom, Bajonetstraat 15 Rotterdam Holland . Zo komt alles goet terecht, voor alle zekerheid schrijft niets over den oorlog.”

18 febr. 1917: “ Lieve Vriendinne ge komt mij te vragen of wij nog nieuws ontvangen van mijne zuster Irma. Neen het is al van augustus dat wij geen nieuws meer ontvangen . Van op dat adres dat ik u gezonden heeft van Geneve hebben wij antwoord ontvangen dat zij dat niet meer mogen doen. Zoo wij zijn altijd even verre.”

Op 7 juli 1917 schrijft nonkel  Camiel Dewitte-Vermont: “ Als ge iets weet van Martha gij moet seffens maare geven”

 Alix ontmoet soldaat Leon  Hosdez die samen met Lucie Vandamme te werk gesteld was bij een dame in Nice en op informatie ging. Uit Nice schrijft deze dame geen informatie te hebben maar dat men verder moet zoeken bij het vluchtelingencomité in Parijs.
Uit Nice schrijft men op 27 augustus 1917

Madame,

C'est avec regret que je ne puis vous donner des renseignements sur votre protégée Martha Vandamme, je comprends bien l'inquiétude que doivent avoir les parents à son sujet . Comme le domestique de ma soeur Leon Hosdez que vous avez vu à Landes vous l' a dit. Lucie Vandamme de Geluwe est en effect aussi au Service de ma soeur, je ne l'ai jamais enytendu parler de sa cousine. Je connais une dame de Tourcoing du nom Delannoy -Marescaux, son petit nom est Aline. Je ne sais si c'est la meme personne, elle est aussi évacuée despuis bien 5 ou 6 mois en France libre, malheureusement je ne sais son adresse, peut-etre en vous adressant à Evian ou à Paris au Comité des réfugiés, voun pouvez trouvez le leude sa résidence et obtenier aussi des renseignements précis.
Vous souhaitant de réussir et vous présentant tous mes regrets, recevez Madame mes salutations distingées.
Madame A Buhulle, 232 Bd Mont Baron -Nice

In zijn nieuwjaarsbrief van 20 januari 1918 schrijft Leon Hosdez van uit het front:                             PS. Van Tourcoing heb ik tot nog toe  niet het minste antwoord ontvangen. Nochtans leef ik op hoop, ik wanhoop niet.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten