In meer dan 200 brieven schrijven vluchtelingen en soldaten uit Geluwe en Beselare naar Alix Vandamme, 20 jaar en oudste dochter van Jules Vandamme over hun ervaring met de wrede oorlog. Meer dan honderd jaar geleden, toen er nog geen mailbox of digitale correspondentie bestond waren er de brieven als haast dagelijkse ervaringsuitwisseling tussen generaties, families, vrienden. Soms liggen die vergeelde brieven jarenlang tot een eeuw in een stoffige verhuisdoos wachtend op een lezer.
TER INLEIDING
Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.
Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.
De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .
Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com
maandag 11 februari 2019
Een Belgisch gesticht met 150 kinderen in St Omerr
Beste Vrienden,
Gelijk ge op een van uw vorige brieven gevraagd heeft naar ons portret, zoo even profiteer ik er van u eene te zenden met het gedacht dat dit u zeer aangenaam wezen zal. Wat zegt ge er van en surtout van onze kleine Simonne.
De menschen die nog woonden rond den brandhoek in Vlamertinghe zijn verleden week allen moeten vluchten, en voor mij in plaats van beteren, het verslecht
Er is hier tot Wisque een groot gesticht van Belgische kinders op 6 km van St.Omer. Ik heb gaan zien en er de twee jongste meisjes gevonden van Luise Cornette, ook twee van Gheluwe en vele van Zonnebeke. De jongens zijn daar toch zoo wel gedaan en wel gekleed.
Mijne nichte van Gits die nonne is leert en bezorgt daar de jongens met nog 8 andere want er zijn er meer dan 150 jongens. Ik was wel verwondert van haar daar te vinden. Ik wist niet waar zij was.
Nu, de reste laat ik voor Adeline,
Uw toegenegen vriendin
Odile
Geen opmerkingen:
Een reactie posten