TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

zaterdag 9 februari 2019

INLEIDING


INLEIDING.

Jules Vandamme  uit Geluwe was met zijn gezin in 1914 een van de eerste naar Franrijk gevlucht. Alix, mijn moeder en oudste dochter van het gezin was zo wat de antenne van de familie en hield de correspondentie met de familie bij.

 100 jaar later zijn meer dan 250  goed bewaarde brieven in haar inboedel ontdekt. Zij leveren een bijzondere getuigenis over de oorlogservaring  van haar soldaten in de familie van vrienden en streekgenoten thuis of op de vlucht..

Haast dagelijks correspondeerde zij met haar broer Achille in 1916 opgeroepen als frontsoldaat die  ruim 150 brieven stuurde naar zijn zus. Deze zijn apart weer gegeven in mijn blog : https:// Achielvandamme.blogspot.com

Tijdens hun verblijf in een hospitaalklooster te  Vertheuil nabij Bordaux ontving zij eveneens vele tientallen brieven van familie, kennissen en vrienden soldaten uit Geluwe en Becelare.
In deze blog wordt het oorlogsleven van de briefschrijvers in het thuisland en in Frankrijk  weergegeven. Het vormt een merkwaardige documentatie  over hun verbljif, hoe zij leefden,  het soldatenleven van heel wat dorpsgenoten tijdens hun opleiding en aan het front, de slachtoffers onder de soldaten en burgers, de angst en miserie van deze wrede oorlog.

Deze brieven zijn dikwijls geschreven in een dialect en een zeer eenvoudige spreektaal, zeg maar het Ghilws. Soms vertalen wij die in het algemeen Nederlands en soms ook in hun authentiek dialect.

Haast alle brieven beginnen met eenzelfde inleiding en slot. “ Ik neem de pen in mijn hand om u de staat van mijn goed gezondheid te laten weten en verhoop van u het zelfde” of: “ Ik sluit mijn brief met u nog eens de hand te drukkern van verre omdat ik bij u niet kan geraken”. Dit heb ik meermaals weg gelaten en de brief uitgezuiverd tot wat hoofdzakelijk  lezenswaardig was. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten