Zwaar winterweer en ziek en bevroren voeten

 

Er heerst een zwaar winterweer, zie hierbij de meteo van Parijs in die periode.

METEO  PARIS 1917-18  De la mi-décembre 1917 à la mi-janvier 1918,             hivers se suivent et se ressemblent puisque le froid fait de nouveau une apparition très remarquée du 16 décembre 1917 au 10 janvier 1918.    L’épisode   débute par d’abondantes chutes de neige, notamment sur Paris où il tombe                      13cm. A partir du 24 décembre, le froid redouble d’intensité et des                températures sous souvent inférieures à -10°C. Le 29 décembre, Perpignan est                   de nouveau ensevelie sous 40cm de neige. La matinée du 5 janvier 1918 es                t l’une des plus froide avec des pointes à -7°C à Perpignan, -13°C à Paris (-14°C à St-Maur), -15°C à Clermont-Ferrand, -16°C à Nancy et -17°C à Ly

Achiel schrijft aan zijn zuster:

Honfleur   10/12/17 

" Het is hier vreselijk kouwt , het vriest dat krakt en op de boord van de zee gij mag geloven dat het hier niet warm is. Gij zauw moeten de goedheid hebben  van mij een paar handschoen te zenden want ik heb dat vergeten mede te brengen, al eer al liever want ik heb van den morgen bijna slecht  gevallen van de kauwde aan mijn handen.".

Een week later op 17/12/17   schrijft hij:

" wij hebben vandaag niet moeten uitgaan want de sneeuw lag een voet dikke en gij mag geloven dat hier kouwd is. Ik verlang achter die handschoenen die ik u gevraagd heb want ik zit hier te yveren van de kauwde

OP 25 december 1917 stuurt hij een kerstkaart met daarop : " Ik lig seder 3 dagen in bed met de zere keel en in het hoofd de kurs (koorts) gelijk een paard. Vandaag is gebeter en daraom zend ik u een kaart en wenscht een hoogdag aan geheel de famille"

En ook Odile Lamaire schijft:

N.D. du Veudreuil 28/12/1917

Alix, hier is het bitter koud, dag en nacht vriezen. Moeder en Adeline vinden het beste niet verre van de stoof te blijven.

Op 12/1/18 is Achille via Calais in St Quentin beland en laat weten.  

Beminde zuster,

"Ik lig hier in bed en kan bijna niet roeren van het zeer (pijn) aan mijn voeten. Zij zijn vervrozen en ik kan niet gaan. Als ik moet naar het vertrek (wc) gaan zij moeten hier mij dragen. Zo gij ziet dat het maar redelijk is."

Op 16 januari schrijft hij " Ik ben nog altijd in mijn bed met mijne vervrozen voeten en dat betert niet en ik kan in het hospitaal niet gaan want er is geen plaats"

En twee dagen later op 18 januari:

" wij vertrekken donderdag toekomende naar het frond of wel zaterdag maar ik geloof wel van zaterdag als gij nog iets wilt opzenden gij hebt nog juist tijd want als wij op het front zullen zijn zal het wel geen zoo wel meer gaan dan hier want het zal wel een maand duren eer dat wij juist in onze divisie zullen zijn

Ik zal nog trachten om in een hospitaal te gaan met mijne vervroren voeten. Hier kijken ze daar niet achter maar ik zal wel trachten mijne karot te trekken "

In zijn brief van 22 januari schrijft bhij:

Nu Alice,ik ga in dezelve divisie van Capon. Ik heb het gevraagt en ik mag gaan. En de die die in de derde divisie die moeten maar dinsdag weg. Mijn voeten zijn gebeter en ik ben blijde dat ik moet mede naar het frond. Ik zal daar trachten in het hospitaal te gaan.