TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

woensdag 3 februari 2021

Soldaten kost en kampdiscipline


Op 6 juli schrijft Achiel:

" Ik moet ook zeggen dat wij ons witte brood eerst geeten hebben. Gij mag geloven al die hier zijn zonder geld, zijn niet gelukkig.

Wij moeten vele marsen doen. Wij hebben al onze kleederen en onze wapens en morgen moeten wij om 9 uren een bad pakken in de zee. Wij moeten s'morgens op om 5 uren . Om 6 uren hebben wij onze koffie, 's middags een weinig aardappelen en 's avonds een weinig ris.

Alix, ik moet ook zeggen dat ik gisteren Valeer Smyter gezien heb en hij heeft mij gezeid dat Marcel getrouwd was."

Den 20 juli schrijft hij van uit Honfleur: " Ik ben den wacht vandaag van de 1u tot 1u. 's morgens. Dat is 22 uren zonder slapen."

Op 8 september schrijft Achiel:

Beminde zuster,  Ik schrijf alle dag, het zijn dagen dat ik niet kan schrijven omdat ik gestraft   ben maar het gebeurt niet dikwijls. Het gebeurdt dikwijls dat men hier gestraft is voor te spreken in de rank of achter u te zien.


Op 4/10/17  laat hij weten:

"  Ik heb maar twee dagen moeten thuis blijven, ik heb die dagen geen geld verdaan. Er zijn er hier al vele  die cachot gedaan hebben en  die in conge niet gaan  mogen gaan. Ik heb nog nooit cachot moeten doen. voor dat wij in conge mogen komen moet men geld genoeg kunnen tonen voor gaan en keeren want over jaar hebben er al vele geweest die in conge gingen en als zij weder keerden zij zijden dat zij geen geld hadden om  te keren en alzoo moeten wij bezuren voor een ander. Nu er zijn er al die niet mogen gaan want zij kunnen niet genoeg geld tonen. 


Blijkbaar kon men goedkoop aan tabak geraken om op te sturen naar zijn vader maar stuurt deze kaart















Hij schrijft op de kaart: " Ik durf de tabac niet opzenden want er is hier een gestraft van tabac te zenden voor 30dagen."

Storm op zee...

Op 11 oktober 1917 schrijft Achiel:

" Ik schrijf u om te laten weten dat ik nog niet gezond ben. Het is al den 4e dag. Ik geloog dat het van flauwte is. Wij gebben geen brood meer gehad seeder 9 dagen door het gewelde onweer op zee want het scheep van have ( Le Havre) kan niet toekoomen en alzoo hebben wij geen brood nog vleesch." 

"

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten