TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

vrijdag 26 februari 2021

Te voet van Dranouter naar de Calvados met paard en kar wonen langs de straat, en bommen boven Parijs


Vroegere buurvrouw en vriendin schreef

 Maisons Lafitte 9 juni 1918

Beminde vriendinne,

Gij moogt kontent zijn dat gijder zoo verre zijt want het kan zijn tusschen hier en veertien dagen dat wij weeder moeten vluchten. Zij maken nu tranchees rond Paris.

Petrus Coene is ook al voor tweede maal gevlucht. Hij is gevlucht met zijn boerin met peerden en wagen en zij woonen langs de straeten en maken eeten langs de geskant ( graskant) gelijk de soldaten. Het is algelijk triestig.

En de vrouw van Jules Soens,  Emelie en Louise en Henri zijn nu ook weeder gevlucht van Dranouter  en zijn te voet naar de Calvados gevlucht naar het departement waar wij ook zoo lang geweest hebben.

Beste vriendinne, de knecht van Jules Masschelein van bij onze deur is zondag morgen dood geschoten aan Dixmude van een brokke obus die door zijn herte gepasseerd is. Hij noemt Omer, zij waren met vieren in der zelve companie. Dat is ook niet goet met zoveel broeders te samen. En Gaston is bijna blind geweest van de gaze.

Beminde vriendinne, wij moeten nooit geen nacht slapen of den duitsch is daar met zijn vliegers. Het is tog alle nachten. Het is weeral 8 dagen dat hij op Paris bombardeerd met zijn canons. Gij zouw moeten hier eens zijn om het mouvement te zien.

Lieve vriendinne, theophiel licht nu in Crombeeke bij Jules Dewulf. Hij zegt dat Oktafie zoo mager is. Zij doen nu de win kommerse ( wijnhandel) en de twee dochters wasschen in het hospitaal voor de soldaten.

Voor het moment kan ik geen goed nieuws schrijven want het is al slecht dat wij geheele dagen hooren en zien.

Maria Vanmeenen



Geen opmerkingen:

Een reactie posten