TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

zaterdag 6 februari 2021

Best niet teveel spreken over den oorlog , we zijn op slechte voeten


 .Odile  Lemaire schrijft zijn brieven op briefpapier van de firma waar hij werkt.

Hij schrijft ook klaar, foutloos en niet in het dialect. Blijkbaar is hij wat gestudeerd.

Zo schrijft hij op 28 december 219217.




Beste vrienden,

Met onze gezondheid gaat het allerbest, allen zijn  snel en verhopen van u hetzelfde. Maar  met Armand, den armen dompelaar is slechter gesteld. Reeds 6 weken is hij bij ons en oprecht ziek en hoe het zal eindigen is mij onbekend. Het is reeds van augustus dat hij niet meer werkt. Het is wel triestig in zulke tijden en nooit ontvangt hij het minste nieuws van vrouw en kinders. Hij is waarlijk gelukkig nog ons te hebben. Zooniet ging hij al begraven zijn.

Nu van den oorlog. Beste vrienden, is het best er niet teveel over te spreken want we zijn op slechte voeten. Voor mij mag hij van morgen gedaan zijn, gelijk op welk eene manier want het leven zal van langs om lastiger en duurder worden en van langs om meer menschen dood..

on

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)