TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

dinsdag 5 januari 2021

Brief van een soldatenvriend


Robert Vandelannote schreef op 9 augustus 1916


Waar zou dat braaf en geestig meisje zijn waar wij zoo dikwijls een moment geklapt en gelachen hebben wanneer wij op ons beminde Becelaere waren en wij nu steeds zoolang van weg zijn, waar wij zoovele pleizierige dagen gepasseerd hebben en nu als ongelukkige rond gespreid zijn.




Alix,vergeef mij de stoutigheid van u te schrijven die ik denk aangenaam te zijn..
Alix, weet gij nog altijd als ik bij de naaimachien zat en dat gij zat te naaien en wij samen klapten en lachten...
Alix, ik heb al geblesseert geweest maar ik ben weederom al een jaar aan het front en dan is het dan dat Elie Soete dood geschoten is die ongelukkigaard


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten