TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

maandag 25 januari 2021

Mijn broeder is gekwetst, een ander huis van de parochie en een zalig paasfeest.

 Villiers 5 april 1917

Beminde Neef,

Gij vraagt hoe het is met mijn broeder. Hij is in deerlijke staat. Hij is zijn rechter oog kwijt en waarschijnlijk zijn linker arm, wij weten het nog niet juist.

Gij vraagt als wij al patatten geplant hebben. Wij hebben nog niet in ons land geweest. Wij hebben moeten verhuizen en sanse ( geluk) dat er al heel den anderen kant van de parochie een huis leeg stond van wij hadden moeten naar Belgie gaan voor dat den oorlog gedaan was. En met dat al dat wij maandag vertrokken in ons nieuw huis. 

Maar gijder gaan moeten komen om fruit te eeten. Er zijn 6O fruitboomen. Wij zijn niet verslegt. Ween ( wij hebben) 150 aren land en de pacht is van niet. Wij hebben het nu van de parochie.

Ik zal sluiten en aan u en geheel de familie een zaligen hoogdag te wenschen van Paaschen. De complimenten van ons allen en van Pierre Claeys en vrouw. Hij werkt ook bij den boer en zijn dochter ook.

Uwe Oncle en tante Camiel Dewitte Vermont.

on

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)