TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

dinsdag 19 januari 2021

Geen nieuws van Irma, treinaccident, een munitiefabriek ontploft en.... leren voor soldaat...

 Maisons Lafitte den 18 februari 1917

Zeer leve vriendinne,

Gij komt mij te vragen of wij nog nieuws ontvangen van mijne zuster Irma. Neen het is al van in augustus dat wij geen nieuws meer ontvangen. En op dat adres dat  ik u gezonden heeft van Genéve hebben wij antwoord ontvangen en er staat er op dat zij dat niet meer mochten doen. Zoo wij zijn altijd eeven verre.

Lieve vriendinne, ik kom nog een brief te ontvangen van Theophiel. Hij is nog in het Camp maar hij mag in geen congee koomen. Het zouw kunnen dat ik zelve binnen drie weeken ga. Er is hier nog een andere vrouw die daar nog geweest heeft, het moet 10 f. kosten van de trein.

Lieve vriendinne,  wij hebben donderdagavont bijna dood gereeden geweest van den trein, nog een alve minute. Den trein was teegen den tram en de barrieren waren niet toe. De man van de barriere zat in zijn kotje teegen een ander te klappen en hij hadde vergeeten dat de trein moeste passeeren. Gij kan pijnzen dat wij verschooten hebben.

Lieve vriendinne, van den oorlog is het altijd het zelve. Een Paul Degrijze van Becelaere is ook naar het Camp du Ruchard om te leeren voor soldaat.

Er is hier twee uren verder een munitie fabriek gesprongen. Het gaf zoo een groten slag gelijk of het hadde bij onze buren geweest.

Wij zitten hier ten volle in Belgsche soldaten. Zij doen niet anders of geheele dagen de soldaten leeren schieten met de canons. Wij zijn hier gelijk aan het front meer of dat wij geen benauwd moeten hebben van de bommen. Zij vliegen al in den bosch.

Beste vriendinne, ik ga nu staan van schrijven. Ik moet al mijn werk de zondag doen want in de week kom ik maar savonts thuis.

In afwachting bied ik mijne groeten

Maria Vanmeenen

Nota: 

Van 31 december 1914 tot 14 juli 1917 verbleven er 9.586 herstellende Belgen. De registers van de burgerlijke stand van de gemeente Avon-les-Roches geven de dood aan van 79 Belgische soldaten; 76 grafstenen staan ​​op de gemeenschappelijke begraafplaats. Sommige lichamen werden na de oorlog gerepatrieerd, wat betekent dat er vandaag nog maar 63 Belgische soldatengraven zijn op de gemeenschappelijke begraafplaats waar een herdenkingsmonument aan hen is gewijd (bestudeerd in de basis van Mérimée).

.

Leren schieten met de conons


Geen opmerkingen:

Een reactie posten