TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

donderdag 28 januari 2021

Verbrand in de fabriek en druk met naaien en kant klossen.

 Villiers en plain 16 sept 1917


Beminde neef,

Alix, bedankt voor hetgeen gij mij gezonden heeft. Het is juist van passe lang maar de schouders zijn niet te vol en is juiste. Gij zegt dat gij altijd verlaan ( bezig) zijt maar wijder ook met voor 5 wasschen, stoppen en naaien en onze ooren afkniezen voor kant te maken. Ik en mijn zuster hebben al zoo veel kant gemaakt voor rijke damen.

Alix ik moet ook nog het droevig nieuws medelen van mijn broeder Cyriel waarvan gijder ons adres gehad heeft. Hij werkt in ene fabriek en is zoo verbrant dat hij in zoo ene slegten staat is dat zij het niet juist durven zeggen. Het is maandag gebeurd. Wij hebben een gedacht dat hij dood is. En nu de treins zijn altijd zoo lang op weg dat het blijft duren voor dat men bescheid (nieuws) is.

Vele complimenten aan uw vader en moeder zusters en broeders dat het zoo triestig is als er iets apert ( gebeurt) in de familie. dat wij nooit ne keer kunnen gaan bezoeken met dienen vreden oorlog. Dat wij al zoo verre van malkaar moeten gescheiden zijn.

Uwe toegenegen noncle en tante 

Camiel Dewitte Vermont 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten