TER INLEIDING


Deze 90 brieven zijn geschreven aan mijn moeder op de vlucht met haar ouders, broers en zussen diep in Frankrijk. Per geluk na moeders overlijden op zolder gevonden, werden ze ontrafeld, gelezen en herlezen, gesorteerd en verwerkt tot in een soms ontroerend verhaal in een niet meer te vergane digitale blog.

Het is het verhaal van mijn moeder als een 20 jarige dochter van “Pee” van de Roobaert ( 50 j. ) met zijn vrouw ( 45 j. ) , zijn dochter Marguerite ( 19j) en twee kleine kinderen Georges ( 4j) en Antoinette ( 2j.) Zoon Achiel , 16 jaar, werd opgeroepen in het leger en stierf aan de typhus opgelopen in de tranchés. ( Zie achiuelvandamme.blogspot.com ), Martha, 19 jaar was bij haar meester als dienstmeid gebleven en mee met haar patron op de vlucht in Duitsland. ;Vier jaar was zij lang zoek geraakt.

De brieven zijn niet van Alix maar zijn dikwijls antwoorden van brieven die zij heeft geschreven maar jammer genoeg bij de geadresseerde zijn gebleven.

De brievenschrijvers; soldaten, familieleden en vrienden uit de streek zijn treffende getuigen over de miserie , angst en het oorlogsgeweld met heel wat wensen op hoop naar vrede en terugkeer .

Volg dus geregeld deze blog: vluchtelingenpost.blogspot.com

donderdag 7 januari 2021

Brief van uit Watou van Jules Huyghe


Ik heb al twee keren geschreven en van u nooit iets gehad. Ik peins dat ge daar niet meer was. Wij zijn nog allen hier en Scheerlynks ook. Het gaat hier goed met ons en ge kunt geld winnen met het werk. Robert Myttenaere is nu boer op een hoeve voor hem en zijn zoon. Charel is soldaat en hoe is het met Achiel, nog geen soldaat ? En met Marguerite en de 2 kleine en met de ouders en heb je nog niets gehad van Martha ? Wij hebben ook nog niets gekregen van mijn zuster. Edemon Scheirynck is ook al soldaat.

Alix, de jongens van onze streek komen dikwijls naar Watou ik kan nog veel klappen met die mannen van bij ons.




 

Alix ik heb al dikwijls gehoord dat ge nooit thuis zijt, als ge schrijft zegt als het waar is of niet. Zegt ook aan uw ouders dat Bostijn waar wij geweest zijn nog in Poperinghe is en Cyriel ook soldaat is.

Jules Huyghe te Watou Belgie

on

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)